από το επίμετρο του Β. Π. Βερτουδάκη​

Η έννοια του Υψηλού, όπως τη συλλαμβάνει ο Λογγίνος, παραμένει εξαιρετικά γόνιμη και στους σημερινούς καιρούς παρά τις ριζικές αλλαγές στα μέσα έκφρασης και στα πολιτισμικά συμφραζόμενα. Σε μια εποχή υπερπληροφόρησης, ταχείας κατανάλωσης νοήματος και επιφανειακής εντύπωσης, η αναζήτηση μιας αυθεντικής εμπειρίας αισθητικού ή ηθικού μεγαλείου, που αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη ή τον ακροατή και τον εξυψώνει, αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Το Υψηλό μπορεί να λειτουργήσει ως αντίδοτο στην κοινοτοπία, στην κυνικότητα και στον αισθητικό σχετικισμό, επαναφέροντας στο προσκήνιο τη δυνατότητα της τέχνης να συγκλονίζει.

Ρολάν Μπαρτ

Το Περί ύψους […] πρόκειται κατά κάποιον τρόπο για μια «υπερβατική» ρητορική· το ύψος είναι το ίδιο το ύφος […] είναι η λογοτεχνικότητα την οποία υπερασπίζεται κανείς με θέρμη και έμπνευση.

Ουμπέρτο Έκο

Τον γνωρίζουμε ως ψευδο-Λογγίνο και τείνουμε να του αποδίδουμε την επινόηση αυτού που ανέκαθεν ήταν το λάβαρο όλων όσοι διατείνονται ότι στην τέχνη δεν χωράει λογική, ότι νιώθουμε άφατα συναισθήματα...